W ramach 29. Lata Teatralnego w Budziszynie, delegacja artystyczna z jeleniogórskiej Szkoły Podstawowej nr 7 im. Adama Mickiewicza pod wodzą nauczyciela Piotra Grosmana na dziedzińcu zamku teatralnego obejrzała rewelacyjny spektakl muzyczny „Alicja w Krainie Czarów” Lewisa Carrolla z muzyką i tekstami Janet Yates Vogt i Marka Friedmana w reżyserii Lutza Hillmanna.
Ileż to już adaptacji powieści Lewisa Carrolla „Alicja w krainie czarów” przewinęło się przez polskie sceny, w tym dwie w jeleniogórskim Teatrze im. Cypriana Kamila Norwida – Macieja Staropolskiego w reż. Jacka Medweckiego (1995) i Maliny Prześlugi w reż. Pawła Aignera (2015), nie mówiąc już o teatrach świata, a także o adaptacjach filmowych, musicalach czy grach komputerowych.
Ta wersja w Budziszynie wystawiona przez Niemiecko–Serbołużycki Teatr Ludowy to fenomen nie tylko dla dzieci, lecz dla i dorosłych do lat 100. Jak w powieści Carrolla Alicja jest dziewczynką, która zasnąwszy w ogrodzie, przenosi się do baśniowej, zaczarowanej krainy. Porusza się w rzeczywistości odrealnionej, w świecie snu, gdzie nie obowiązuje żadna logika, gdzie nie istnieją żadne związki przyczynowo–skutkowe. Świat snu, marzeń sennych rządzi się własnymi prawami. Toteż Alicja (świetna Julia Klingner), wędrując po tym odrealnionym świecie, przebywa w rozmaitych miejscach, napotyka najróżniejsze zwierzątka, postaci i twory fantazji. Jest tu Biały Królik (Marian Bulang), jest Mysz (Rodrigo Umseher), Niby Żółw (István Kobjela), Pan Gąsienica (Thomas Ziesch), uśmiechnięty Kot z Cheshire (Janik Marder), Marcowy Zając (Alexander Höchst), Szalony Kapelusznik (Mirko Brankatschk), Walet Kier (Niklas Krajewski) i słynna Królowa Kier (znakomita Anna–Maria Brankatschk). Alicja z wszystkimi prowadzi rozmowy, bo – jak to w baśniach bywa – wszyscy mówią ludzkim głosem.
Tok narracyjny spektaklu przez cały czas utrzymuje się w dobrym tempie. W scenograficznym i muzycznym porządku, bardzo wyrazisty jest finał. Przepiękna scenografia pomaga pobudzać zmysły widzów czy choćby ich uwagi. Mnogość różnych drzwi, które można dowolnie zamykać i otwierać, czyni scenografię rzeczywiście bardzo praktyczną. Ponadto postacie wprowadzają tam wiele elementów kolorowych. Ciekawe rozwiązania kostiumów to zasługa Kathariny Lorenz, a o układy choreograficzne zadbała Anna Weber–Tcherniak.
Fot. BM
